Pianista - One-shot

Czytałam wiele relacji z Powstania Warszawskiego, a za każdym razem był fragment wspominający o tym, że ktoś, pośród tego całego powstańczego zgiełku grał na pianinie... 

I tak powstało to drabble. Miłego czytania! 

(i nie, to nie jest ten ff historyczny, o którym Wam pisałam :P)

____

Nacisnął klawisz fortepianu; delikatnie, lekko, z namaszczeniem. Dźwięk przeszył powietrze przesiąknięte kurzem i ceglanym pyłem. Feliks uśmiechnął się - ot, lekki grymas, uniesienie kącików ust, właściwie bez powodu.

Gdzieś w pobliżu rozległ się wybuch; znowu walnęła jakaś bomba. A może za chwilę znów zaczną strzelać…? Nie wiedział.

Miał nadzieję, że pamięta, jak ma zagrać ten utwór - minęło już tyle czasu, odkąd ostatni raz to robił…

Zamknął oczy. Wdech, wydech. Wyprostował palce, a one samoistnie zaczęły uderzać w klawisze.

Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy…

Coś znowu walnęło w pobliżu, ale Feliks nie przerywał utworu.

Warszawa walczy. 1944r.