Ta ostatnia niedziela... - One-shot

Opowiadanko zainspirowane wiadomą piosenką Mieczysława Fogg'a. 

O tym, że Feliks nie rozumie.

Muzyka przywołuje wspomnienia. Normalnie siedzą sobie tam, ukryte głęboko w nas, schowane między świadomością i nieświadomością, ale te zwykłe, proste dźwięki potrafią wydobyć z nas te ułamki wieczności.

Pamiętasz to, Licia?

Teraz nie pora szukać wymówek

fakt, że skończyło się,

dziś przyszedł drugi , bogatszy i lepszy ode mnie

i wraz z Tobą skradł szczęście me.

Jedną mam prośbę, może ostatnią

pierwszą od wielu lat,

daj mi tę jedną niedzielę,

ostatnia niedzielę,

a potem niech wali się świat.

Pamiętam, jak opierałeś się na łokciu w łóżku, kiedy czytałeś książkę. Pamiętam twój uśmiech - łagodny, delikatny, niepewny. Nie do końca mi chyba wierzyłeś, co?

Pamiętam, jak na mnie patrzyłeś w ten sposób - pełny miłości, jakbyś chciał mi przekazać to wszystko, czegoś nie potrafisz wyrazić słowami.

Ale coś się zmieniło - w świecie, w nas. Teraz twój wzrok jest pełen strachu i bólu; nie widzisz mnie, tylko kolejne wspomnienie. Boisz się, że ktoś znów cię zrani?

Co ci się stało, Licia? Kto ci to zrobił?

To ostatnia niedziela

dzisiaj się rozstaniemy,

dzisiaj się rozejdziemy

na wieczny czas.

To ostatnia niedziela,

więc nie żałuj jej dla mnie,

spojrzyj czule dziś na mnie

ostatni raz.

Czemu nie możesz na mnie patrzeć tak, jak wcześniej? Czemu twoje serce jest przepełnione żalem? Czemu nasze wspomnienia zostały zastąpione jakimiś innymi - bardziej mrocznymi, tak okropnymi, że o tym nie mówisz nikomu? Sam sobie z tym nie poradzisz, Licia. Ja mogę ci pomóc.

Więc dlaczego to ukrywasz przede mną, czemu nie pozwalasz mi się do siebie zbliżyć?

Będziesz jeszcze dość tych niedziel miała,

a co ze mną będzie - któż to wie...

To ostatnia niedziela,

moje sny wymarzone,

szczęście tak upragnione

skończyło się.