Politics, политика - One-shot

Kompletny brak sensu zamierzony.

   - Cholera jasna, nie wierzę!

   - To uwierz. Ty to masz problemy, towarzyszu…

   - Zamknij się, Iwan. Ja po prostu nie rozumiem, jak mogłeś przyjść tu akurat teraz.

   - Cóż… Bywa. Wiesz, Jones, czasami w życiu każdego przychodzi moment, żeby udać się do jaskini dumania, by…

   - Ty nie pierdol o filozofii, tylko mów dlaczego wlazłeś za mną do kibla!

   - Przecież nie wlazłem. Jestem w osobnej kabinie. Ach, ten kapitalistyczny sposób myślenia…

   - Zawrzyj paszczę, komunisto. Mógłbyś przynajmniej nie gadać do mnie przez chwilę?

   - Ale to ty zacząłeś, towarzyszu. A jak jesteśmy już przy tym temacie… Moi inżynierowie już prawie kończą pracę nad statkiem kosmicznym, który zabierze nas na Saturna. I co teraz, hmm? Wy-gra-łem!

   - Jeszcze się nie ciesz. Matka cię nie uczyła, że “nie chwiali się dnia przed zachodem słońca”? A, sorry - nie masz matki!

   - O ty… Chertovski…

   - Przestań gadać po rusku, to cholernie głupio brzmi.

   - Przynajmniej lepiej, niż ten twój angielski. Nawet nie wymyśliłeś tego języka… A, właśnie - wiesz, czym się różni USA od jogurtu?

   - Iwan, jeszcze jedno słowo…

   - Jak zostawisz jogurt na trzysta lat, to może wytworzy się tam jakaś kultura!

   - Ta. A w sowieckiej Rosji to Google szuka ciebie.

   - Pff… Słabo, towarzyszu. Nic nie umiesz sam wymyślić? Cóż, nic zaskakującego. Nawet twoje ulubione hamburgery wymyślili Niemcy.

   - A wódkę Polacy!

   - Nie pierdol, towarzyszu!

   - Ty się zamknij! Do jasnej ciasnej, idzie sobie spokojnie człowiek do kibla, a tu Rosja. No nie mogę…

   - To wyjdź, nie zatrzymuję cię.

   - O, nie! Nie zrobię niczego, co sugeruje mi wróg! Bohater tak nie postępuje!

   - Stalinie, widzisz i nie grzmisz…

   - Nie poddam się! Nie wyjdę stąd!

   - To sobie poczekamy, bo ja również nie mam zamiaru ustąpić. Ja tu byłem pierwszy, nie mam zamiaru wychodzić tylko dlatego, że ty mi tu przylazłeś.

   - Spadaj sobie na ten swojego Saturna i nie wracaj, komunisto! USA nigdy nie ustępuje! Nigdy!

   - Taa… To samo mówiłeś dwa dni temu, jak piliśmy, i jak się to skończyło?

   - Zmieńmy temat, co?

   - Huhu, trafiłem na czuły punkt? No, powiedz, jak było?

   - Zamknij się, Iwan, byłem pijany. Różne głupie rzeczy się robi w takim stanie.

   - Cóż, tańczenie na stole w twoim wykonaniu było całkiem zabawne, dopóki nie zacząłeś się rozbierać.

   - Nie kłam. Nie byłem aż tak pijany.

   - Myślę, że sam mogłeś wydedukować jak bardzo się schlałeś po tym, jak obudziłeś się u mnie.

   - Ale do niczego nie doszło, nie?

   - Huhuhu.

   - Iwan, cholera, nie rób ze mnie idioty!

   - Hm… Cóż… Było ciekawie.

   - Ow fuck… Teraz to już na pewno dostaniesz jakąś bombą.

   - Ej, nasi szefowie mówili o pokojowej współpracy, prawda?

   - Pokojowa współpraca będzie, jak oddasz Krym! I moją kurtkę, bo chyba u ciebie zostawiłem.

   - Kurtka zostanie u mnie na pamiątkę. A Krym był zawsze mój, to tylko wasza zachodnia propaganda próbuje dowieść, że było inaczej. Bądź grzecznym chłopczykiem, jak Obama kazał.

   - Walić go. Wal się ty i twoja wódka 120%!

   - Och, nie mogę się już doczekać, aż będziesz błagać o wybaczenie, gdy już ze mną przegrasz…

   - Chyba w twoich snach, Iwanku. Spadaj! Obleśny jesteś. Co się stało u ciebie, niech zostanie u ciebie…

   - O, nie, nie. Wszyscy powinni się dowiedzieć, jak nieustraszony, nieugięty pan Ameryka skomli, gdy…

   - Zamknij się! Serio, idę odpalić tą atomówkę, doigrałeś się.

   - Huhuhu… Wkurzyłem cię? Przepraszam… Ej… Ameryko? USA? CIOTO?! Cholera, serio poszedł. No, nic… zostało tylko poprosić Putina o atomówkę prosto na Waszyngton…

_________

Ni mom chwilowo weny na dokończenie "Trzydziestu dni", ale będzie. Mam nawet je pięknie zaplanowane, ale jakoś nie mam nastroju na pisanie czegoś smutnego... A, i za niedługo nowy, dłuższy fic. I planuję go zrobić trochę innego, niż zwykle... No, nic. Ciao, ciao!